เจ้าพระยาวิเชียรคีรี (บุญสัง)

ผู้สำเร็จราชการเมืองสงขลาลำดับที่ ๕ (พ.ศ. ๒๓๙๐ - ๒๔๐๘) และ

 พระยาวิเชียรคีรี (เถี้ยนเส้ง) ถึงแก่อนิจกรรมด้วยโรคชรา พระสุนทรนุรักษ์ (บุญสัง) บุตรพระยาศรีสมบัติจางวาง (บุญชิ้น) จึงได้รับโปรดเกล้าฯ ให้เป็นพระยาวิเชียรคีรี (บุญสัง) เจ้าเมืองสงขลาคนที่ ๕ สืบมา และเมื่อเป็นผู้สำเร็จราชการเมืองได้ ๙ ปี ก็ได้รับโปรดเกล้าฯ เป็นเจ้าพระยาวิเชียรคีรี

เจ้าพระยาวิเชียรศีรี (บุญสัง) ปกครองเมืองสงขลาในช่วงรอยต่อระหว่างปลายรัชกาลที่ ๓ และต้นรัชกาลที่ ๔ ซึ่งเป็นช่วงที่บ้านเมืองปลอดจากข้าศึกสงคราม การค้าขายกับต่างชาติมีความเจริญรุ่งเรือง เมืองสงขลาใหม่เติบโตอย่างรวดเร็วโดยมีชาวจีนเข้ามาตั้งถิ่นฐานเป็นจำนวนมาก ชุมชนที่เติบโตขึ้นมา คือ บริเวณถนนนครนอก ถนนนครใน และถนนนางงาม พ่อค้าวาณิชย์ที่เป็นเชื้อสายเกี่ยวดองกับตระกูล ณ สงขลา ที่สำคัญ คือ ตระกูลคีรีวัฒน์ และตระกูลรัตนปราการ

ในสมัยเจ้าพระยาวิเชียรคีรี (บุญสัง) นี้ มีก่อสร้างถนนจากเมืองสงขลาไปยังเมืองไทรบุรีเพื่อเข้าไปในแขวงมลายู ซึ่งถือเป็นถนนเศรษฐกิจสายแรกที่เชื่อมโยงไทย ? มาเลเซียและยังคงใช้งานมาจนทุกวันนี้